Dikke dankbare knuffel!

 Alweer een eeuwigheid geleden dat ik nog een blog schreef, het gaat me niet af... alleen maar corona- nieuws die veel te lang duurt. 

En dan slecht nieuws waar ik 'moet' overschrijven van mezelf veel te mooi om er niets over te zeggen... 

2 december komt er een mail van Monica, Lieve quiltvriendinnen....(gericht aan  Muriel Blumauer en mezelf ) Beetje laat maar we zouden toch in de bib van Brasschaat ondanks Corona een tentoonstelling mogen opstellen. Zien jullie het zitten, werken van de cursisten van De Eekhoorntjes, kunnen we rekenen op de Coronahuisjes? Werken van de groepen van Monica en haarzelf? We krijgen op deze korte tijd zo toch wel wat bijeen?  + Nog wat meer uitleg....

 Lieve lieve groetjes Monica

Natuurlijk zien wij dat zitten! 

Zo gezegd zo gedaan!  Quiltjes opgetrommeld, afgesproken hoe pakken we dit aan?

16 dec krijg ik een mail met slecht nieuws over haar gezondheid, maar zegt ze,  tot morgenvroeg? Dikke virtuele knuffel. Monica

We zijn met verstomming geslagen, Monica krijgt een ernstige diagnose te horen, maar positief als ze is gaat ze ervoor. 

We hebben een reuze tentoonstelling opgesteld, Viviane schoondochter van Monica, nog een paar cursisten van haar groepen, Anita Hens die mij komt helpen met de huisjes en Muriel vliegen erin terwijl de bib is gesloten om ons ding te doen. Een ode aan haar lieve overleden man mocht niet ontbreken, een standje met kalligrafie in herdenking van Jos. 

Hoe snel kan het verkeren? Hoe snel is het gegaan? Monica is niet meer, De ene dag ben je jarig,

komen ze met zijn allen zingen aan je balkon, en enkele dagen later krijgen we het  slechte nieuws te horen dat Monica overleden is. Ik kon dit niet geloven, ik was in shock zoals zovelen onder ons.

Monica Verijke Deschepper, zo kennen we haar: Kunstenares met naald en draad.

Ik heb Monica leren kennen op de Kerstmarkt in Brasschaat, heel lang geleden...Ze zat er in een heel mooi standje met allerlei knutselwerkjes gemaakt in stof, leuke spullen voor in de kerstboom, kussentjes, noem maar op...

Ze heeft me warm gemaakt om het patchwork met de hand te komen leren!

Samen met mijn buurvrouw Lea gingen we naar 't Quilthuys op de Bredabaan.

Ik was daar opslag verliefd, mooie stofjes, leuke boeken, een heerlijk ruikende winkel naar de potpourri, want dat verkocht Saskia (= dochter van Monica)  in haar winkel ! 

We maakten er ons eerst blok: net zoals iedereen de OHIO Star!

Deze Week heb ik samen gezeten met Anita Hens en hebben we samen met een tasje koffie herinneringen opgehaald over de tijd van toen, de beginjaren van ons quiltlessen.

Hier zie je een loper van Anita, ik had er kussens van gemaakt.

Mijn buurvrouw gaf het op het was niet zo haar ding... ze ging liever fietsen dan met het patchwork bezig te zijn. Maar ik ging nog een tijdje verder enkele lesjes volgen. We leerden er patchen en appliqueren, vooral Sun Bonnet Sue en Overall Andy waren geliefde modellen van Monica.

We kwamen toen met grote groepen bijeen boven de oude pastorie in Brasschaat en moesten daar omwille van het zaalgebruik enkele consummaties nuttigen ... 

Heel gezellig, maar ik had kleine kindjes en kon de groepslessen niet meer volgen. Maar de microbe van het quilten ben ik nooit meer kwijt gespeeld. 

Monica, was een van de pioniers, mede aan de oprichting van de Belgische Quiltersvereniging. Ze stond zelfs nu nog elke keer mee op de lesgeefsterslijst.

Monica , altijd goedgezind en positief ingesteld, Ze deelde  in de vergaderingen patroontjes uit...

Tja er was nog geen pinterest en geen FB, Ze zocht een leuk patroontje en probeerde er van alle ideetjes  in en rond bij te schrijven,ze inspireerde zo haar cursisten. Hier onder zie je er een paar. De twee quiltjes hingen op ons laatste tentoonstelling, klassiek ging haar voorkeur, beetje country getint. Maar ook soms Modern, en speciaal, een knipoog naar een anekdote, iets met het varken in Brasschaat maar dat verhaal ken ik niet.

Mijn allereerste boekjes bij Saskia gekocht...

De boekenkast, deze is gemaakt door Anita, maar het idee was van Monica, 

Na de oude pastorie begon ze les te geven tot aan de Corona in Antverpia te Mariaburg.

Nog steeds met veel plezier.

Het verhaal van mijn huisjes werd door Monica tof bevonden en ze vroeg me of ik de uitleg kon komen doen zodat de mensen een beetje de bedoeling konden snappen.

Na de eerste lockdown was er een wat meer vrijheid en de meisjes zagen elkaar voor het eerst in Oud Antwerpen op het terras. Monica had kopietjes van mijn huisjes gemaakt en voor iedereen twee rode stofjes ( voor de zijhuisjes) mee gebracht zodat ze later goed aan elkaar zouden passen.

Er was een cursiste  jarig van de groep en ze hadden met zijn allen een stoffen bloem voor haar gemaakt.

Ze waren enthousiast over het coronahuisje  en zo werd het Coronastraatje weer langer .

Monica heeft veel tentoonstellingen georganiseerd, in de Sint Jozefskapel, in het atelier Hendrik Luyten bij het blad.

In Brasschaat is er soms een weekend waar je bij de kunstenaars thuis op bezoek kunt gaan.

en zo kwam ik met mijn gezin terecht in de tuin van Monica en Jos. Jos maakte er met klei keramiek.  De tuin ging vol quiltjes, zo gezellig! In haar huis stonden boekenkasten vol met boeken over patchwork en quilten.

Er was een Kersttentoonstelling, kerstmarkt en er was een patchworkweekend in december.Monica en Saskia  organiseerden wedstrijden, dan kocht je een pakketje stofjes, meestal 7 en dan mocht je er ook nog van jezelf bij kiezen. 

Ze maakte voor de kinderen en kleinkinderen geboorte quiltjes, 

ging graag mee met de bus en samen met Jos naar Bad Neuenahr - Ahrweiler.

En ze kon vertellen over Saint- Marie aux Mines waar ik later ook 17 keer naar toe ben geweest om de nieuwste ideetjes en technieken te zoeken.

De eerste week van de grote vakantie heeft Monica ook velen een leuke week bezorgd met haar Japanse week. 

Zo zullen er nog tig dingen zijn om op te noemen maar daar heeft jammer genoeg weer Corona dit tegengehouden en kunnen de quiltsters nog steeds niet bijeenkomen.

Muriel kent Monica omdat ze naar elkaars opendeurdagen gingen en interesse in elkaars werk hadden.

Ze bewonderde haar om haar kennis van vele technieken.

Zo ben ik aan het eind van mijn huisjesverhaal gekomen, met het huisje van Monica.

De tentoonstelling werd afgebroken, zonder Monica, maar in gedachten bij haar...

Bedankt Viviane voor de mooie kaart ter nagedachtenis aan Monica, we zullen haar nooit vergeten.

De muur in de bib is nu leeg... misschien volgend jaar een tentoonstelling met een hoekje in herdenking aan Monica? Zou leuk zijn!

en aan het eind van haar laatste mails stuurde ze ons;

Ik stuur je een dikke dankbare knuffel. 

en dit was de allerlaatste;

ik stuur je een dikke dikke dankbare knuffel! 

als we dat maar eens altijd doen ter nagedachtenis van Monica, sterkte aan de familie.

Dikke dankbare knuffel.

Carine 

Heb je ook een weetje over Monica? Zet het hier bij de reacties maar.

Deze morgen nog deze brief gekregen van een enthousiaste cursiste van Monica, 

te mooi om niet te publiceren.

Hallo Carine, 

ik ben begonnen in1985 met patchwork en ging dan in de winkel van Saskia uitleg vragen.  

De lessen vielen toen op woensdag en dan ging ik met de kinderen fietsen en naar het park. 

Een beetjes later begon er een workshop in de Grijspeerstraat (cultureel centrum in Deurne).Daar gaf Monica dan les en daar ben ik dan voorgoed begonnen. 

Monica heeft alle beginselen van patchwork aan ons geleerd.Rond de feestdagen gaf ze ook speciale modellen voor die gelegenheid.Later zijn we dan achter de winkel gaan les volgen ,nog later in de oude pastorie achter de kerk.daar ziijn we lange tijd geweest en nog later in Antverpia waar we nog zijn. 

Monica gaf ook in juli een week Japanse:speciale lessen met typische patronen,figuren en technieken  en totaal ander kleurenpalet.

 Ik heb vele reeksen meegedaan. 

De lessen waren altijd tof,je kon meedoen of zelf met iets aankomen en uitleg vragen. Monica hielp iedereen verder en zocht mee naar oplossingen als we er niet uitgeraakten. 

Ook de Kerstmarkt werd door haar georganiseerd, verschillende jaren in de St Jozefskapel en ook elders. Dat was dan een drukke periode maar heel mooi. 

Monica werd ook een toffe vriendin en ook vele quilters. We kwamen samen uit verschillende achtergronden maar bij het quilten vormden we een goede groep.

Dat patchwork en quilten mensen samen brengt en veel betekent heb ik ondervonden toen tien jaar geleden mijn man Willy zo ziek was en is overleden. 

Ook in jouw groep heb ik veel geleerd over patchwork en daar ook veel vriendschap ondervonden van jou en de groepen.

Die steun en samenhorigheid doet deugd als je een moeilijke tijd meemaakt. 

Dat is er altijd ondereen met de lesgeefsters en quilters.

 Ook nu met die rotcoronatijd.

Die huisjes van jou en dan de invulling van Monica ,en samen , met de tentoonstelling ,dat was een toffe samenwerking. Het bevestigd nog eens de samenhorigheid van quilters.

 

Carine ,nu weet je iets meer over de groepen  waaraan ik deel van maak en ik hoop dat alles stilaan terug wat gewoner wordt en dan kan ik zowel bij jou als in Antverpia verder met quilten.

 

Vele groetjes en een dikke knuffel Maria Slosse-Van der Elst